KINDEREN EN HUISDIEREN
Kinderen die een huisdier hebben ontwikkelen zich beter omdat ze met het dier een emotionele band aan kunnen gaan. Toch gebeuren er nog steeds ongelukken. Voor een hond is het belangrijk dat die zijn plaats kent in het gezin. Maar ook voor het kind. Een hond is een roedeldier en die rang moet hij ook leren in een gezin. De hond zal altijd één van de gezinsleden uitkiezen als zijn hoger iemand in rang en zal dat accepteren. Maar een hond denkt helemaal anders dan een mens. Daarom ook dat mens en dier zich moeten houden aan bepaalde regels.
Een kind bekijken zij niet zoals wij, voor hen staat een kind niet boven hen en zal dus geen bevelen accepteren. (Hangt natuurlijk ook af hoe dominant of onderdanig de hond is van karakter en hoe het kind zich gedraagt ten opzichte van de hond.
Een hond zal van nature er vanuit gaan dat een hoger geplaatste in de roedel een lager geplaatste mag corrigeren als die zich niet aan de regels houdt van de groep. In de ogen van de hond is het bijvoorbeeld ongepast wanneer een lagere gebaren maakt naar een hogere in zijn soort. Bij hen zijn dominante gebaren wat wij als mens wel eens vergeten : Over de hond heen hangen, hem langdurig aaien, omhelzen, aanstaren, zijn voedsel afnemen of zijn speeltje...
Gelukkig is het niet zo dat iedere hond elk kind, dat een dominant gebaar maakt of een speeltje af pakt, het kind zal corrigeren met een beet. Er zijn heel veel honden die een prachtige en sterke vriendschap hebben met het kind en daardoor enorm veel accepteren van het kind. Maar voor de veiligheid is het toch verstandig om er vanuit te gaan dat de hond het kind niet als hogere erkent en het kind kan corrigeren als hij dat nodig vind.
We gaan het bekijken vanuit de ogen van een volwassen mens. Heb jij graag dat iemand je slaap komt storen? Heb jij graag dat iemand constant aandacht van je vraagt en je geen minuutje rust gunt? Heb jij graag dat men aan je been hangt? Enz... Neen, wie eerlijk is zal zeggen neen. En op dat moment word je toch ook lastig? Zucht je toch ook eens en zeg je : "Ik zou even rust willen?" Wat doe je dan... Je zal het zeggen, of uit roepen "Laat me even met rust !"
We zijn er, jij hebt een stem gekregen, de honden ook, maar zonder woorden. Dus die gaan de kinderen waarschuwen met een grom. En natuurlijk als de persoon die de hond aanschouwd als zijn hogere in de roedel niet ingrijpt dan gebeuren er ongelukken. Wie is dan de fout denk je? De hond? In geen geval. Het kind? In geen geval. De enige grote fout is de hogere in rang, die de kinderen er niet op wijst van : "Laat de hond even met rust." Die het kind niet uitlegt dat een hond geen speelgoed is, maar een levend wezen.
Ik zit al jaren in dit vak en ik zie zowel kinderen als dieren veranderen. Ook sommige ouders nemen het niet meer nauw met de wetten in het huisgezin. Daarom dat ik even jullie aandacht vraag. Als je een vergelijk maakt tussen de kinderen van vroeger en nu moeten we toegeven dat onze kinderen geestelijk veel hoger staan dan vroeger. Maar dat is ook zo met onze honden. Ook zij zijn geestelijk hogerop gekomen. Ze zijn slimmer geworden en laten zich niet meer misbruiken door de mensen. Ze komen op voor hun eigen rechten. En dat vind ik goed, maar het mag niet altijd ten koste gaan van onze dieren als er iets gebeurd. In negen op de tien gevallen moeten we de schuld bij onszelf zoeken.
Dus mensen, als je een hond in huis haalt, hetzij een puppy of een volwassen hond, maak eerst goede afspraken in het huisgezin samen met de kinderen en je zal zien dat nadien alles van een leien dakje zal lopen.
Laat een hond nooit alleen met een kind.
Leer dit je kinderen zo vroeg mogelijk :
In de ogen van een hond is een klein kind een andere soort dan een volwassene. Jonge kinderen doen daarbij vaak precies die dingen die honden snel als bedreigend zien: hard lopen met kleine wiebel pasjes, met de handjes wapperen, hoge geluidjes maken, hard huilen en dergelijke. Ook om deze reden is het in het kader van veiligheid belangrijk om uw kinderen zo vroeg mogelijk de bovenstaande regels te leren!
Het is dus niet alleen heel belangrijk dat je het kind en je hond in de gaten houdt, maar ook dat je op tijd ingrijpt als uw hond bepaalde signalen van stress laat zien. Ook moet je het kind leren om correct met honden om te gaan.
Daarom raden wij altijd aan om met de hond naar de hondenschool te gaan, dat kan alleen maar de band tussen kind, mens en dier versterken.
Kinderen die een huisdier hebben ontwikkelen zich beter omdat ze met het dier een emotionele band aan kunnen gaan. Toch gebeuren er nog steeds ongelukken. Voor een hond is het belangrijk dat die zijn plaats kent in het gezin. Maar ook voor het kind. Een hond is een roedeldier en die rang moet hij ook leren in een gezin. De hond zal altijd één van de gezinsleden uitkiezen als zijn hoger iemand in rang en zal dat accepteren. Maar een hond denkt helemaal anders dan een mens. Daarom ook dat mens en dier zich moeten houden aan bepaalde regels.
Een kind bekijken zij niet zoals wij, voor hen staat een kind niet boven hen en zal dus geen bevelen accepteren. (Hangt natuurlijk ook af hoe dominant of onderdanig de hond is van karakter en hoe het kind zich gedraagt ten opzichte van de hond.
Een hond zal van nature er vanuit gaan dat een hoger geplaatste in de roedel een lager geplaatste mag corrigeren als die zich niet aan de regels houdt van de groep. In de ogen van de hond is het bijvoorbeeld ongepast wanneer een lagere gebaren maakt naar een hogere in zijn soort. Bij hen zijn dominante gebaren wat wij als mens wel eens vergeten : Over de hond heen hangen, hem langdurig aaien, omhelzen, aanstaren, zijn voedsel afnemen of zijn speeltje...
Gelukkig is het niet zo dat iedere hond elk kind, dat een dominant gebaar maakt of een speeltje af pakt, het kind zal corrigeren met een beet. Er zijn heel veel honden die een prachtige en sterke vriendschap hebben met het kind en daardoor enorm veel accepteren van het kind. Maar voor de veiligheid is het toch verstandig om er vanuit te gaan dat de hond het kind niet als hogere erkent en het kind kan corrigeren als hij dat nodig vind.
We gaan het bekijken vanuit de ogen van een volwassen mens. Heb jij graag dat iemand je slaap komt storen? Heb jij graag dat iemand constant aandacht van je vraagt en je geen minuutje rust gunt? Heb jij graag dat men aan je been hangt? Enz... Neen, wie eerlijk is zal zeggen neen. En op dat moment word je toch ook lastig? Zucht je toch ook eens en zeg je : "Ik zou even rust willen?" Wat doe je dan... Je zal het zeggen, of uit roepen "Laat me even met rust !"
We zijn er, jij hebt een stem gekregen, de honden ook, maar zonder woorden. Dus die gaan de kinderen waarschuwen met een grom. En natuurlijk als de persoon die de hond aanschouwd als zijn hogere in de roedel niet ingrijpt dan gebeuren er ongelukken. Wie is dan de fout denk je? De hond? In geen geval. Het kind? In geen geval. De enige grote fout is de hogere in rang, die de kinderen er niet op wijst van : "Laat de hond even met rust." Die het kind niet uitlegt dat een hond geen speelgoed is, maar een levend wezen.
Ik zit al jaren in dit vak en ik zie zowel kinderen als dieren veranderen. Ook sommige ouders nemen het niet meer nauw met de wetten in het huisgezin. Daarom dat ik even jullie aandacht vraag. Als je een vergelijk maakt tussen de kinderen van vroeger en nu moeten we toegeven dat onze kinderen geestelijk veel hoger staan dan vroeger. Maar dat is ook zo met onze honden. Ook zij zijn geestelijk hogerop gekomen. Ze zijn slimmer geworden en laten zich niet meer misbruiken door de mensen. Ze komen op voor hun eigen rechten. En dat vind ik goed, maar het mag niet altijd ten koste gaan van onze dieren als er iets gebeurd. In negen op de tien gevallen moeten we de schuld bij onszelf zoeken.
Dus mensen, als je een hond in huis haalt, hetzij een puppy of een volwassen hond, maak eerst goede afspraken in het huisgezin samen met de kinderen en je zal zien dat nadien alles van een leien dakje zal lopen.
Laat een hond nooit alleen met een kind.
Leer dit je kinderen zo vroeg mogelijk :
- Nooit zelf naar de hond toe te gaan maar alleen aandacht te geven aan de hond als deze op eigen initiatief naar het kind toekomt;
- De hond alleen te aaien en te knuffelen op een manier die de hond zelf prettig vindt (dus nooit stevig omhelzen, kleine hondjes niet oppakken, nooit aan de oren, poten of de staart trekken en dergelijke)
- Alleen onder uw begeleiding en pas als het kind daar oud genoeg voor is met de hond te spelen. Geschikt zijn dan alleen spelletjes die niet kunnen uitlopen in een machtsstrijd, dus geen vecht- en trekspelletjes maar wel zoek- en apporteer-spelletjes.
In de ogen van een hond is een klein kind een andere soort dan een volwassene. Jonge kinderen doen daarbij vaak precies die dingen die honden snel als bedreigend zien: hard lopen met kleine wiebel pasjes, met de handjes wapperen, hoge geluidjes maken, hard huilen en dergelijke. Ook om deze reden is het in het kader van veiligheid belangrijk om uw kinderen zo vroeg mogelijk de bovenstaande regels te leren!
Het is dus niet alleen heel belangrijk dat je het kind en je hond in de gaten houdt, maar ook dat je op tijd ingrijpt als uw hond bepaalde signalen van stress laat zien. Ook moet je het kind leren om correct met honden om te gaan.
Daarom raden wij altijd aan om met de hond naar de hondenschool te gaan, dat kan alleen maar de band tussen kind, mens en dier versterken.
LEREN OMGAAN MET JE HOND
WAT JE NOOIT BIJ JE HOND DOET
|
|
|
|
|
|
|
|
Als je dit als ouder begrijpt en ook aan je kinderen kan uitleggen, dan ben je klaar om een hond in huis te halen en zal je de eeuwige liefde ontvangen van je dier, zonder problemen. En zullen kind en hond de beste vriendjes zijn.
Veel succes met jullie nieuwe adoptie hond.
Veel succes met jullie nieuwe adoptie hond.